Słów kilka o projekcie (3 część)

Nadszedł w końcu ten dzień, w którym ilość zebranego materiału kostnego okazała się wystarczająca aby rozpocząć skanowanie kości udowych. Dlatego dzisiaj po krótce opisze na czym polega i w jaki sposób realizuję kolejny etap mojego projektu naukowego (poprzednie dwie części możecie przeczytać tutaj i tutaj).

Książki warte przeczytania (1 część)

W ostatnim czasie książki napisane w formie rozmowy z naukowcami stają się coraz bardziej popularne. Ich zaletą jest to, że ułatwiają one odbiór treści, osobom niebędących ekspertami w danej dziedzinie. Dodatkowo w tego typu pracach, można znaleźć odpowiedzi na pytania, które być może kiedyś sami sobie zadawaliśmy, ale nie mieliśmy możliwości uzyskania na nie odpowiedzi, lub po prostu baliśmy się je zadać. Z kolei dla osób chcących uzyskać bardziej szczegółowe informacje, tego typu książki mogą sprawiać wrażenie nie uporządkowanych i nazbyt chaotycznych. Aczkolwiek należy podkreślić, że głównym celem tego rodzaju literatury jest popularyzacja nauki oraz zainteresowanie czytelnika w taki sposób by sam spróbował poszerzyć zdobytą już wiedzę.

Słów kilka o projekcie (2 część)

Dzisiaj chciałabym przedstawić dalszą część opisu projektu naukowego, który jest finansowany przez Narodowe Centrum Nauki.

Jakie są najważniejsze cele projektu?

 Głównym celem projektu jest przeprowadzenie wszechstronnej analizy zmian w mobilności ludzi, które zaszły od okresu Paleolitu (150 tysięcy lat temu) do czasów współczesnych. Dzięki tym badaniom uda mi się lepiej odtworzyć jakiego typu zmiany nastąpiły w poziomie mobilności grup ludzkich.

Słów kilka o projekcie (1 część)

Po miesięcznej przerwie w „blogowaniu” (w końcu każdy zasługuje na chwilę odpoczynku :)) wracam z nowym wpisem, w którym chciałabym pokrótce opisać swój najnowszy projekt. Tak się składa, że w połowie maja zdobyłam grant na badania przyznany mi przez Narodowe Centrum Nauki (NCN). Tytuł projektu brzmi: „Analiza strukturalna kości udowej: rekonstrukcja ludzkiej mobilności od Paleolitu do czasów współczesnych”. Jako, że nadrzędnym celem mojego bloga jest popularyzacja nauki z dziedziny ewolucji człowieka, chciałabym dzisiaj napisać coś więcej o moich badaniach.

Czy nadal ewoluujemy?

    Według najnowszych badań przeprowadzonych przez TNS OBOP (Ośrodek Badania Opinii Publicznej), tylko 53% Polaków wierzy w ewolucję. Sytuacja wygląda bardzo podobnie w USA, gdzie niecałe 50% Amerykanów (dokładne wyniki sondażu zależą m.in. od wieku i wykształcenia ankietowanych) uważa, że ewolucjonizm jest jedyną słuszną teorią tłumaczącą powstanie naszego gatunku. Można by stwierdzić, że „wypadamy” w miarę podobnie na tle mieszkańców Ameryki Północnej. Ale jak odpowiedzieliby losowo napotkani mieszkańcy Polski gdyby ich zapytać: czy nasz gatunek (Homo sapiens) nadal ewoluuje? Póki co, nikt nie przeprowadził takiej sondy, ale prawdopodobnie takie pytanie, mogłoby wprowadzić w zdumienie niejedną napotkaną osobę. 

Ostatni Neandertalczyk („The Last Neanderthal”) – streszczenie filmu dokumentalnego

Czy zastanawialiście się kiedyś jak wyglądały losy ostatniego żyjącego na ziemi Neandertalczyka? Jeżeli tak, to nowy film dokumentalny wyprodukowany przez stację BBC może Was zainteresować. Spekulacje dotyczące tego jak doszło do wymarcia tych archaicznych łowców-zbieraczy stały się ponownie popularnym zagadnieniem, a to za sprawą kilku najnowszych artykułów, które ukazały się w bardzo prestiżowych czasopismach naukowych („Nature Reviews Genetics” i „Science”). Na podstawie badań genetycznych wykazano między innymi, że 50 tysięcy lat temu dochodziło wielokrotnie do krzyżowań między anatomicznie współczesnymi ludźmi, a Neandertalczykami. Wyniki przytoczonych badań, pozwalają rzucić nowe światło na to jakie relacje łączyły nas z Neandertalczykami oraz przyczynę ich wyginięcia. 

W cieniu sępów

Gdyby zapytać wybranych losowo przechodniów na ulicy jakie skojarzenia budzą w nich sępy, zapewne ich wydźwięk byłby neutralny lub wręcz negatywny. Prawdopodobnie mała liczba osób zareagowałaby w pozytywny sposób na temat tych ptaków. Przyczyn ukrytej niechęci do sępów może być wiele, np. ich mało atrakcyjny wygląd czy strach przed chorobą lub patogenami znajdującymi się w padlinie, która jest z nimi kojarzona. Ich zazwyczaj negatywny obraz w społecznym postrzeganiu nie pomaga ochronie i walce ze spadającą liczebnością sępów w Europie, Afryce, Ameryce Południowej i Azji. Ale czy zawsze tak było? I czy od zawsze sępy źle kojarzyły się ludziom?

Żródło: http://bit.ly/29IdeQY i http://bit.ly/29YjX5B